۱-معرفي الگوهاي مناسب علمي، ورزشي، فرهنگي به دانش آموزان

۲-توجه به بهداشت رواني و جسمي دانش آموزان

۳-برگزاري جنگ خنده در مراسم صبحگاهي يا اعياد كه با گفتن لطيفه هاي مناسب و اخلاقي باعث ايجاد شور و نشاط و تخليه هيجاني مي شود.

۴-ايجاد تابلوي اعلانات تحت عنوان ايستگاه خنده كه شامل شعرهاي شادي آفرين و لطيفه هاي مناسب مي باشد.

۵- استفاده از پيام هاي بهداشتي شاد در تابلوي اعلانات

۶- برگزاري جشن ها به مناسبت هاي مختلف

۷- برگزاري جنگ شادي خانوادگي در مدرسه

۸- برگزاري مسابقات ورزشي، تفريحي، فرهنگي، هنري و علمي بين دانش آموزان

۹- آموزش مهارت هاي زندگي (خودآگاهي، همدلي، ارتباط مؤثر، تصميم گيري، حل مسأله، تفكر خلاق، تفكر انتقادي، توانايي حل مسئله، توانايي مقابله با استرس

۱۰- برگزاري نمايشگاه آثار دانش آموزان

۱۱- برگزاري برنامه هاي صبحگاهي بانشاط و پربار همراه با موسيقي و ورزش

۱۲- كمك جهت رفع مشكلات دانش آموزان

۱۳- ايجاد تفكر مثبت نگري در دانش آموزان

۱۴- ارائه مفاهيم و ظرايف ديني به شيوه هاي جذاب

۱۵- روي آوردن به روش هاي سنتي و پرورشي در محيط مدرسه و اجراي يك برنامه جديد در هر روز يا هفته در زماني مشخص در حدود ۱۰ دقيقه كه زنگ استراحت پيشنهاد مي شود

۱-استفاده از روش هاي فعال تدريس

۲-استفاده از روش هاي مناسب تشويق و تنبيه

۳-عدم استفاده از تنبيه بدني

۴- استفاده از وسايل كمك آموزشي

۵- برقراري ارتباط حسنه با دانش آموزان

۶- ترغيب دانش آموزان به فعاليت هاي گروهي

۷- استفاده از روش گردش علمي و نمايشنامه اي

۸- جلوگيري از هر نوع برخورد لفظي و بي احترامي به دانش آموزان

۹-اختصاص بخشي از كلاس به گفتن لطيفه

۱۰- استفاده از موسيقي سر كلاس درس در موقعيت مناسب

۱۱- تشكيل تيم هاي ورزش معلمان و مسابقه با دانش آموزان

۱۲- بالا بردن آگاهي و اطلاعات در زمينه روانشناسي و تفاوت هاي فردي

۱۳- خواندن قصه ها و داستان هاي جالب و دوست داشتني براي دانش آموزان در كلاس درس انشاء، ديني، ادبيات و…

۱- نظارت مشاركتي بر فعاليت هاي آموزشي و پرورشي مدرسه

۲- تبادل تجربه موفق مديران در رابطه با شاداب سازي مدارس

۳- مطالعه در خصوص شادي و جايگاه آن در تعليم و تربيت

۴- استفاده از مديريت مشاركتي كه باعث خلاقيت و ابتكار مي شود.

۵- برقراري روابط حسنه در مدرسه

۶- افزايش عزت نفس در كاركنان و دانش آموزان با روش هاي صحيح تشويق

۷- تشكيل كميته شاداب سازي مركب از مدير، مربي پرورشي، دبير ورزش، هنر، نماينده دبيران، دانش آموزان و انجمن اولياء و مربيان

۸- برگزاري اردوهاي سياحتي و تفريحي با نظارت اولياء

۹- بها دادن به دانش آموزان كنجكاو و پرسشگر و پرتحرك و شاداب

۱۰- ايجاد فضاي سبز و استفاده از رنگ هاي شاد و جذاب در مدرسه

۱۱- توجه به وضعيت بهداشت محيط مدرسه

۱۲- دادن مسئوليت به دانش آموزان

۱۳- پر بار كردن ساعات ورزش

۱۴- ايجاد كتابخانه مناسب، نمازخانه تميز و جذاب

۱۵- تهيه وسايل كمك آموزشي جهت تدريس بهتر معلمان

۱۶- فراهم كردن برنامه مشاركت اولياء در برنامه هاي شاداب سازي

معلم آهنگ و فضا و جو كلاس درس را تنظيم مي كند، چنانچه قرار باشد كه روح دانش آموزان پرورش و رشد يابد، بايد اين روند از روح معلم آغاز گردد. حال اگر روح معلم افسرده و ناتوان باشد شانس ناچيزي براي تقويت و مراقبت از روح دانش آموزان بوجود خواهد آمد. معلم با انواع روش هاي تدريس آشنا باشد. اطلاعاتش به روز باشد، معلم بايد بداند كه دانش آموزان داراي تفاوت هاي فردي هستند و نيز بايد با روش هاي تشويق وتنبيه آگاهي لازم داشته باشد و پر روحيه و باانگيزه باشد

ريچارد كارسون معتقد است كه شادماني حالتي از ذهن است نه رشته اي از حوادث، احساس آرامش بخش كه مي توانيد هميشه تجربه اش كنيد و با آن زندگي كنيد و نه چيزي كه براي يافتنش نياز به جستجو داشته باشيد، شادماني در خارج از وجود شما نيست شادماني يك احساس است. مايكل ارگايل معتقد است كه شادي عبارت است از بودن در حال خوش حالي و سرور يا ديگر هيجانات مثبت يا عبارت است از راضي بودن از زندگي خود. شادماني عبارت است از قضاوت و داوري انسان درباره ي چگونگي گذراندن زندگي خويش، اين نوع واحدي از بيرون به فرد تحميل نمي شود بلكه حالتي است دروني كه از هيجانات مثبت تأثير مي پذيرد

قرآن اسلام را دين شادي مي شمارد و نيز با شادي هاي دنيا مخالف نيست، بلكه آن شادي هايي را خوب مي داند كه موجب لطمه به ديگران و همچنين داراي قبح اخلاقي و مذهبي نباشد و تضييع حقوق خداوند را در بر نداشته باشد. از نگاه دين مهمترين عوامل شادي زا در زندگي انسان ها عبارتند از: محبوبيت، مقبوليت، موفقيت، ايمان، هويت ملي و فرهنگي، خلاقيت، تجربه هاي عارفانه، حل مسئله، پرهيز از گناه، رضايت و تحمل، تبسم و خنده، تنوع ظاهري، بوي خوش، كار و تلاش، تفريح و تفرج، سير و سفر، تفكر در آفرينش و كشف حقيقت، رسيدگي به ديگران، با بچه بودن، استفاده از روش هاي استعاره اي و شعري در بيان نظرات، داشتن دوستان ساده و خوش مشرب، تقويت عزت نفس، هديه دادن و مهرباني كردن و گره گشايي از كار ديگران مي باشد.